ඤාණ කියන්නේ හොඳ-නරක දෙක වෙන් වී පෙනීම. ප්‍රඥාව කියන්නේ හොඳට හෝ නරකට හෝ තමා විසින් තමාගේ යහපත සදහා පිළිපැදිය යුතු විදිහ තීරණය කිරීම
ඒ වස්තුව ආශ්‍රය තුළින් මට ගෞරවයක් , ශ්‍රේෂ්ඨත්වයක්, සැලකිල්ලක් මේකෙන් ලැබෙනවා.එතැන තියෙන්නේ මොකක්ද ? ලෝභයයි එතකොට ඒක ලබපු නිසා මට සමාජයෙන් පිළිගැනීමක් , මේ විදියේ හපන්කමක් කරපු කෙනෙක් හැටියට පිළිගන්නවා ලෝකයා. එතකොට එතන තියෙන්නේ මානය යි.
මේ දෙක ආශ්‍රය කරන මොහොතේම , ඒ අවස්ථාවේදීම ඔහුගේ සිතට නොසන්සුන්කමක් එනවා. ඒ මොකක්ද නොසන්සුන්කම ? එකටයි ඔය පීඩාව කියන්නේ. අර තමා අපේක්ෂා කරපු දේ නොලැබෙන තෙක් නොසන්සුන්කම. ඒ මොකද ඒක හිතපු වේලාවේ ඉඳලා නැත්නම් ඒක කොහෙන් හරි අරගෙන ආපු වෙලාවේ ඉඳලා අනිත් අය ඒක ගැන විමසිල්ලක් , විපරමක් කරනවා මේක ලැබුවේ මොකක් නිසාද ? කාගෙන්ද ලැබුණේ ආදී වශයෙන් වර්ණනාවක් සෙවිල්ලක් ,ඒ පිළිබඳව තියෙන තාක් කල් එයාට සතුටක් දැනුණා ඒ පිළිබඳව ඇප තියෙනතාක් කල් ඔයාට සතුටක් ඇත. බැරි වෙලාවත් කිසිම කෙනෙක් ඒ ගැන උනන්දුවක් නැතිව , මුකුත් ම අසන්නේ නැති ව , කිසිදු විපරමක් නැතිව සිටියොත් ඒ මොහොතේ ම ඔහුට පීඩාවක් වෙනවා. එකෙක්වත් මගේ ජයග්‍රහණය ගැන අසන්නේවත් නැත කියා තදබල ගැටුමක් සිතේ හදා ගන්නවා. සිත ද්වේෂයට පත්වෙලා පීඩාව දෙනවා. මිනිහට කන්ඩ කේන්ති යනවා. මුන්ට මක්වෙලාද මන්දා මේ ගැන අසන්නේවත් නැත කියා පිඩාවට පත්වෙනවා.වචනත් පිට කරනවා.
පීඩාවට පත්වන එකෙන් මිදෙන්නට පුළුවන් වන්නේ ප්‍රඥාව වැඩිමෙන්ම පමණයි. ඒ සදහා අපි සියලුම දෙනාට මේ දහම් කරුණ හේතු වාසනා වේවා .
පින්වත් ස්වාමීන් වහන්සේ නමක් විසින් පැවත්වූ සද්ධර්මය දේශණාවක් ඇසුරෙනි.
No comments:
Post a Comment