ස්වාමීන් වහන්සේ: මොකද ඔයා කට කොනකින් හිනා වෙන්නේ.මොකක්ද අහන්න හදන ප්‍රශ්නය.හිතේ තියාගෙන ඉන්න එපා. අහන්න අහන්න මම කැමතියි ප්‍රශ්න කරන එකට

ප්‍රශ්නය:

අවසරයි හාමුදුරුවනේ, දැන් ඔබ වහන්සේ කියපු හැටියට අපේ ගෙවල්වල වැඩ කටයුතු කරනකොට, ඉවසීමෙන්, අනිත් අයගේ යහපත සඳහා සියලු වැඩ කරන්න ඕන බවයි කියවුනේ. භාර්යාව ඉන්නවා දරුවෝ ඉන්නවා. ඒ ආකාරයෙන් කිසිම කථාවක් නැතිව කියන කියන දෙය වැඩ කරනකොට, අපේ ඒ වැඩ තව තව වැඩිවෙන එක නේ වෙන්නේ. අවසර ඒ අයගේ වැඩ කොටස අඩු වෙලා අපේ වැඩ තව තව වැඩි වෙනවා නේ ද ? නිදහසක් සැනසීමක් නැතුව ම යනවා නේ ද අවසර ?

ඒ මොකද දන්නවා ද මේ බණ නොදන්න කාලෙ නේ ඔයා කසාද බැන්දේ. මේක හරියට දැනගෙන හිටියනම් බඳින්නේ නැහැ. මේ බණ නොදන්න කාලෙ නේ ඔයා ලෝක ස්වභාවයට අනුව ඔය තත්වයට පත් වුනේ? නමුත් දැන් දන්නවා නේ. මේ සංසාර ගමනේදී මට සැනසිල්ල දෙන්න භාර්යාව  එන්නෙත් නැහැ.දරුවෝ එන්නෙත් නැහැ කියලා දැන් දන්නවා. දැන් ඉතින් වැරදිලා නේ ලෝකීය ස්වභාවයට එකතු වුනේ ? දැන් දැන ගන්න ඕන මට සංසාරයෙන් ගැලවෙන්න මෙහෙම ඉඳලා හරියන්නේ  නැහැ කියලා. බොහෝම ටික කාලය යි මට ඉතිරිව තියෙන්නේ. හුස්ම ටික ගිය හැටියේ ඉවරයි. මේ සසරින් ගැලවෙන්න උදව්වට  මට දරුවා එන්නේ නැහැ. භාර්යාව  එන්නෙත් නැහැ. මම ම කර ගන්නට ඕන දෙයක්.මේ දැන්  ගත කරන්නේ  තාවකාලික දෙයක්. අනික කාලාන්තරයකට වග කියන දෙයක්. මේ දරුවෝ භාර්යාව  මෙහාට ආවාට පස්සේ හමු වුන අයයි. ඒ අයට මගෙන් සියලු යුතුකම් ඉටු කරනවා. නමුත් නුඹලා නිසා මම නරකක් කර ගන්නේ නැහැ. නමුත්  නුඹලා නිසා උදව් කරගෙන මම නරක් වෙන්නේ නැහැ. ඒ නරක ගෙනියන්න වෙන්නෙ මට යි.නරක් වුනේ බැඳුණ නිසා යි. දැන් බැඳීම් අඩු කරමින්, ඉදිරියට ගුණ දියුණු කරනවා. ඒකම දිගට ගෙනියනවා. මේ තත්වයට  හැදුනට පස්සේ දරුවෝ නරකත් නැහැ.බිරිඳ නරකත් නැහැ. කවුරුත් හොඳයි. සිතේ මෛත්‍රී ගොනු වෙනවා. ඔය තීරණය වැටුනට පස්සේ ඒවායින්  එන දුක් ඔක්කොම ඉවරයි.ඒක බැරි කම මොකද දන්නවාද ? අර විරිය නැතිකම දැන් ඉඳන් හදන්න පටන් ගන්න. සමහර අය ප්‍රකාශ කරනවා දැන් ඉස්සර වගේ දුක් විඳින්නේ නැහැ කියලා. මම ඒ අයට සිතින් ගෞරව කරනවා. ගෞරව කරනව යි කියන්නේ බුලත් දීලා වඳිනවා නොවෙ යි  නමුත් මම ඒ අයට සිතින් ගෞරව කරනවා. මොකද ? මොන තරම් උත්සාහයක්,වෙහෙසක් අරගෙන ද  මේ අය මෙතනට ඇවිල්ලා තියෙන්නේ කියලා. ඉස්සර හිටිය මිනිස්සු වැරැද්දක් වෙච්චහම බේරුම නොවෙයි හෙව්වේ. වැරැද්දට දඬුවම් මට දෙන්නෙ යි කියල යි ඉල්ලුවේ.ලෝකයේ එහෙම අනන්තවත් මිනිස්සු ඉඳලා  තියෙනවා  දඬුවම ගන්න පොර අල්ලමු. අන්න ඒ වාගේ මගෙන් ඒ වැරද්ද වුණා. කමක් නැහැ.ඒ වැරැද්දට දඬුවම මම විඳිනවා. පොල් ගෝනියටත් කර දෙනවා. අවශ්‍ය වුනොත්,  බර අදින්න වුනත් ඒකත් කරනවා. ඒවා අස්සෙන් මේ අලුත් තීරණයේ උදව්වෙන් නො බැඳුන තිරණය උඩ දුක් නො විඳ ඉන්නවා. සැනසිල්ල ලබනවා. දැන් හොඳ හැටියෙන්  තේරුම් ගත්තා ද මහත්තයා, ඔයාගේ ප්‍රශ්න කිරීම ඔච්චර ද ?