"ස්වාමීනී නාගසේනයන් වහන්ස,බුදු රජාණන් වහන්සේ සියල්ල දන්නා සේක්ද? සියල්ල දක්නා සේක්ද?"
"එසේය මහරජානෙනි භාග්‍යවතුන් වහන්සේ සියල්ල දන්නා සේක සියල්ල දක්නා සේක."
"එසේ නම් ස්වාමීනී,නාගසේනයන් වහන්ස තම ශ්‍රාවකයන් උදෙසා යමක් සිදුවූ කල්හි පමනක් අනුපිලිවෙලින් ශික්ෂා පද පැනවූයේ ඇයි?
වේලාසනින්ම පනවන්නට තිබුණා නොවේද?"
"මහරජානෙනි,මේ පෘථිවියෙහි සියලු බෙහෙත් වර්ග දන්නා යමෙක් ඇද්ද,එබඳු වෛද්‍යාචාර්‍යවරයෙක් ඉන්නවාද?"
"එසේය ස්වාමීනී.එබඳු අය ඉන්නවා."
"එතකොට මහරජාණෙනි,ඒ වෛද්‍යාචාර්‍ය තෙමේ රෝගයක් ඇති වූ කල්හී බෙහෙත් සපයනවාද?"
"ස්වාමීනී,රෝගයක් ඇති වූ විටයි බෙහෙත් සපයන්නේ රෝගයක් නැති වෙලාවක නොවෙයි."
"මහරජාණෙනි,මෙයත් එබඳු දෙයකි.සියල්ල දන්නා වූත් සියල්ල දක්නා වූත් අප භාග්‍යවතුන් වහන්සේ එයට අදාළ කරුණක් නැති නම් ශ්‍රාවකයන් වහන්සේලා හට ශික්ෂා පද නොපනවන සේක.
අදාළ කරුණක් ඇති කල්හි ශ්‍රාවකයන්ට දිවි හිමියෙන් නොසිඳ ගැනීම පිණිස ශික්ෂා පද පනවන සේක."
"ස්වාමීනී නාගසේනයන් වහන්සේ ඉතා දක්ෂ වන සේක.
No comments:
Post a Comment