බුදු රජාණන් වහන්සේ නමක් විසින් වදාළ ධර්මය තුළ කියා දෙන්නේ ජිවිතයේ ඇත්ත.
ඇත්ත ඇත්ත විදියට කියා දුන්නොත් එතන සංසිදීමක් තියෙනවා
නමුත් ලෝකය අපට ඇත්ත ඇත්ත විදියට කියාදෙන්නේ නැහැ
ලෝකයේ අපි හැමතිස්සෙම බොරුවක් ඉස්මතු කරන්නේ
වෙනස් ලෝකය තුළ අපට රාගය අවුස්සන දේවල් අපිට ලෝකයා විසින් දෙනවා
වැඩිපුර මිනිසුන් එක්ක වැඩියෙන් කතා කළොත් සංසිදීමක් නොවේ ඇතිවෙන්නේ ඇවිස්සිල්ලක්
මිනිසුන් අපිව ද්වේශයෙන් අවුස්සනවා.ද්වේශය අපට ලැබෙනවා
මිනිසුන් අපිව මුළාවෙන් අවුස්සනවා, මුළාවත් අපිට ඕනෑතරම් ලැබෙනවා
අපිට ලැබෙන්නේ නැහැ නුවණ අවධි කරන දේ
නුවණ අවධි කරන දේ අපිට ලබා දෙන්නේ
නුවණ අවධි කරන දේ අපිට ලබා දෙන්නේ කල්‍යාණ මිත්‍රයෙක් විසින්
ඒ කල්‍යාණ මිත්‍රයා තමයි අපේ පරම උත්තම,ගෞතම,අරහත් සම්මා සම්බුදු රජාණන් වහන්සේ.
වෙනස් වෙලා යන ලෝකයක, බොරුව තුළ ජිවත් වෙන කෙනාට එක දරා ගන්න බැහැ.
බුදු රජාණන් වහන්සේ දේශණා කරනවා මේ ජිවිතය ගත වෙනකොට මනුෂ්‍යයෝ මේ ලෝකයට ඇවිල්ලා. මනුෂ්‍යයාගේ ජීවිතය ගතවෙනකොට ඒ ජීවිතයට මරණය අත වනන වේලාව කිසි කෙනෙකුට කියන්න බැහැ.
අසවල් වේලාවේ මැරෙනවා කියලා කිසි කෙනෙකුට කියන්න බැහැ.අසවල් විධියට මැරෙනවා,අසවල් වේලාවේ මැරෙනවා.අසවල් තැනදී මැරෙනවා කියලා කිසි කෙනෙකුට කියන්න බැහැ.
අපි ඔක්කොටම තියෙන්නේ හීන, අපි සමහර වේලාවට හිතනවා දරුවෝ හදලා උස් මහත් කළාට පස්සේ , මම දරුවෝ ළගම මැරෙන්න ඕනා කියලා.එක හිතුවිල්ලක් විතරයි. එක එහෙම වෙනවා කියන්න බැහැ.
මරණය කියන එක කොහි මොහොතේ කොතැනකදී අත වනයිද කියලා කියන්න බැහැ කියනවා
මේ ජීවිතය හරිම කෙටි කලකට ලැබිච්චී පුංචි දෙයක්
එක කොච්චර කෙටි වුනත් ඒ කෙටි ජීවිතය පවා මහා දුක් ගොඩක්
මේ ලෝකයට ආවාට පස්සේ කිසිම උපක්‍රමයක් නැහැ මම ඉපදුණා මම දැන් මැරෙන්නේ නෑ කියලා මෙහි ඉන්ට. කිසි විකල්පයක් නැහැ.
උපන්නා නම් මේ ලෝකයේ අනිවාර්යයෙන් මේ ලෝකයේ දාලා යන්න ඕනේ
අපි උපදින එක හරියට අලුත උයපු බතක් වගේ. බත උයපු ගමන් රස්නේ පිට ආසාවේ බැහැ.හොදට තියෙනවා නමුත් උයාපු බත ඉදිලා එළියෙන් අරගෙන තිබ්බට පස්සේ කාලය ගත වෙන්න ගත වෙන්න මොකද වෙන්නේ එකට එ බත පිළිණු වෙනවා.
පිළිණු වෙලා,පිළිණු වෙලා දවසක් එනවා ආයේ එක ආහාරයට ගන්න බැරි. සීතල වෙච්ච බතක් නම් ආයේ රත් කරලා ගන්න පුළුවනි.කලක් එනවා බත පිළිණු වෙනවා. එ පිළිණු වෙච්ච බත අහක දානවා හැරෙන්න වෙන කරන්න දෙයක් නැහැ.නාකි වෙලා මැරිලා යනවා
මේ ලෝකයේ ඉපදිච්ච හැමදෙනාටම තියෙන උරුමය ඕකයි.
පුංචි අයත් මැරෙනවා,වැඩිහිටි අයත් මැරෙනවා,නුගතුත් මැරෙනවා,උගතුනුත් මැරෙනවා
ඔය හැමදෙනාම මරණයේ වසගයට යනවා. මරණයෙන් ඔය ඔක්කොම ටික ඉවරයි
මෙතනින් මැරිලා යනකොට වෙනත් ලෝකයක් විවර වෙනවා. ඒ වේලාවට අනේ යන්න එපා කියලා නවත්ත ගන්න බැහැ.
මේ මනුස්ස ලෝකයට ආපු අපි හරියට මරණයට කැප වෙච්ච ගවයෝ ටිකක් වගේ
එක ගාලේ හිටියට එක එක්කෙනා එක එක්කෙනා එක එක වේලාවේ අරගෙන යනවා.අරගෙන ගියාට පස්සේ අපිට ඒ කෙනා ගැන මතකයක් තියේවි.ඒ කෙනා ගැන ගුණ කථා කරවී.එපමණයි.ඒ කෙනා අපිට කවදාවත් අපිට දකින්න ලැබෙන්නේ නැහැ කියනවා.
ඔන්න ඔය වගේ මේ ලෝකය කියලා කියන්නේ.ජරාවත්,මරණයත් කියන දේ මුලික කරගත් එකක් කියනවා.
මේ දේ ප්‍රශ්ණයක් විදියට දකින්නට අපි උත්සාහ කරන්නේ නැහැ.
අපි ප්‍රශ්ණ විදියට දකින්නේ රැකියා ප්‍රශ්ණ, ගේ දොර ප්‍රශ්ණ, ළමයිගේ ප්‍රශ්ණ, මේවා තමා අපි ප්‍රශ්ණ විදියට හිතන්නේ.නමුත් අපිට විසදා ගන්න බැරි විසදුමක් කරා යනවා නම් බුදු රජාණන් වහන්සේ ගේ ධර්මයෙන් මිසක් වෙන තැනකින් විසදුමක් නැති හැබෑම ප්‍රශ්ණය තමයි ජරාවත් මරණයත් කියන 2 ක.මගහැරලා බේරෙන්න බැහැ.මේකට විකල්පයක් නැහැ
විකල්ප කර කර ජීවිතය හරියට තබා ගැනීම හරියට රුපයේ ලස්සන නැතිව යනකොට විශේෂයෙන් කාන්තා පිරිස රුපයේ ලස්සන අඩු වෙනකොට ඒ රුපය පාට කර ගන්නවා. එකට අපි කියනවා මේකප් කරනවා කියලා.මේකප් කියලා කියන්නේ ඇත්ත වහගෙන ඉන්නේ හැම තිස්සෙම.ඇත්ත වහලා පාට කරගෙන අපි බොරුවක් හදා ගන්නවා.ඒ බොරුවෙන් අපිට ටික කාලයක් පවත්වන්න පුළුවන් නේද ? බොරුව කියන එක අපිට එක එක ස්වරුපයෙන් දාන්න පුළුවන්
යම් දවසක් ඒ බොරුවෙන් පවත්ව ගන්න බැරි.එදාට තියෙන්නේ එයත් එක්ක ඉන්න එක. කැමති වුණත් , අකමැති වුණත් අපිට ඇත්තත් එක්ක ඉන්න වෙනවා.අපේ ජීවිතය ඒ වගේ එකක්
අපි මේ ජිවිතයේ යනකොට එන නොයෙක් නොයෙක් අර්බුද මේ ලෝකයේ ඇති දේවල් කරමින් විසදගන්න උත්සාහ කරනවා.
යම් දවසක මරණයේ දොරටු ඇරෙන කොට එකට විසදුමක් නැහැ.එකට හැමදෙනාම මුණ දෙන්න ඕන කාරණයක්
ජරා,මරණ එනකොට ඇස් ඇරලා ලෝකය දෙස බලන්න
ජාති ආගම් ,කුල වශයෙන් බෙදා ගන්නට එපා.ඇස් ඇරලා ලෝකය දෙස බලන්නට ඕනා
තනියෙන් අපි මේ ලෝකයේ අවා. තනියෙම ආපු අපි පිරිසක් එක්ක නමුත් තනියෙම ජිවත් වෙනවා.
පින්වත් ස්වාමීන් වහන්සේ නමක් විසින් පවත්වනු ලැබු සදහම් දේශණාවක් ඇසුරෙනි
No comments:
Post a Comment