යම්සේ මහණෙනි මුළු දවසක් රත්කල යකඩ කටාහයකට යම්කිසි කෙනෙක් වතුර බිංදු දෙක තුනක් උඩ සිට දානවා.මහණෙනි ඒ වතුර බිංදු වැටීම හෙමින් නමුත් ඒක වියළී යාම ඊට වඩා ක්ෂණිකයි.ටිකකට හිතන්න,උඩ ඉඳලා වතුර බිංදු දෙක තුනක් දානවා.ඒ වතුර බිංදු වැටෙන වේගය එක දිහා බලන් හිටියොත් ඒක පිච්චෙනවා පේන්නේ නෑ.කොයි තරම් ක්ෂණිකවද කියලා. මේ උපමාවට සරිලන උපමාවක් අපට කියන්න බෑ. දවසක් රත් වෙච්ච යකඩ තලියකට වතුර බිංදු උඩින් දානකොට හෙමින් බිංදුව වැටෙන්නේ වැටෙනවාත් එක්කම පිළිස්සෙනවා.
අන්න ඒකයි ඒකෙ හැංගිලා තියෙන මනසත් ධර්මයනුත් නමුත් එක පවා යෝගාවචරයා යම් අවස්ථාවක අවබෝධ කරගත්තොත් යෝනිසෝ මනසිකාරය ඉතා සීඝ්‍රයෙන් යෙදීමෙන් ඔන්න වැටහෙනවා ආයතන උපදන හැටි මේ දෙක එකතු වෙන හැටි විඤ්ඤාණය හටගන්න හැටි විඤ්ඤාණය හට ගැනීම දැකිම තමයි.පටිච්චසමුප්පාදය දැකිම."චක්ඛුංච පටිච්ච රූපෙච උපපජජති චක්ඛු විඤ්ඤාණං". මතක් කරගන්න "පටිච්ච උපපජජති" ඇසත් රූපයනුත් නිසා චක්ඛු විඤ්ඤාණය උපදිනවා.බුදුහාමුදුරුවෝ දේශනා කළා විඤ්ඤාණය මායාවක් කියලා. ඒකනෙ කිව්වේ "මජෙඣ මනතා න ලිපපති.යො උභනෙත විදිතවාන". කොන් දෙක හරියට තේරුම් අරගෙන මැද නොඇලෙන්නේ මොකද ? ප්‍රඥාව තියෙනවා. තේරුම් ගන්න විඤ්ඤාණ මායාව අපි කොතෙකුත් කියලා තියනවා මැජික් එකක්-විජ්ජාවක්-ඇතුළේ ඉඳලා දැක්කොත් මැජික් එක නැති වෙනවානේ.අන්න ඒ අවස්ථාවේ තමයි ඒක සිද්ධ වෙන්නේ කොහොම ද අන්න ඒ අවස්ථාවේ යෝනිසෝමනසිකාරය-අර ප්‍රඥාවේ බීජය-ප්‍රඥාවක් හැටියටම ඵලදෙනව. ප්‍රඥාව තුළ විඥානයට තැනක් නැහැ
ඒකයි බුදුරජාණන් වහන්සේ වදාළේ පඤ්ඤා භාවෙතබබා විඤ්ඤාණං පරිඤෙඤයං කියලා.විඤ්ඤාණයත් ප්‍රඥාවත් අතර වෙනස දක්වන්නේ එහෙමයි.විඥානය හරියට පිරිසිඳ දැන ගන්නට ඕන.පිරිසිඳ දැනගන්න නම් "පඤ්ඤා භාවෙතබබා" ප්‍රඥාව වැඩිය යුතුය. ප්‍රඥාව ඉහළටම වැඩු අවස්ථාවේ විඤ්ඤාණයේ හොරේ අහුවෙනවා. අහුවෙන්නේ අර විදියටයි. ආයතනයන් හටගන්නවා එතන එතනම දකිනවා.ආයතනයන් හට ගැනිම දකිනවාත් එක්කම නිරෝධ බිහිවෙලා ඉවරයි.හටගන්න දෙයක් නිරුද්ධ වෙන බව.ඒ නිරෝධය ප්‍රත්‍යක්ෂ කළා කියන්නේ ඒකයි.ඒ වෙලාවේ අන්න ශාන්ත ප්‍රණීත නිවන "ඒතං සන්තං ඒතං පනීතං" කතාව කිව්වේ ඒකයි.
පූජ්‍ය කටුකුරුන්දේ ඥාණනන්ද හිමියන් විසින් පැවත්වූ සදහම් දේශණාවක් ඇසුරෙනි.
No comments:
Post a Comment